سر و صداها زیاد شده آن قدر که نیازی به سمعک نیست. فریادها، بغض‌ها، نگرانی‌ها و دل آشوب‌ها تا دل خانه‌ها هم کشیده شده!
انگار همه در یک بمباران خبری از جنس اعتراض و اغتشاش قرار گرفتیم، غافلگیر شدیم و تقریبا متعجب از آنچه که در حال وقوع است.
خیز برداشتیم تا هر کدام تحلیل‌گر باشیم نه تماشاچی صفر، نظر می‌دهیم، نقد می‌کنیم، عکس‌العمل نشان می‌دهیم، سکوت می‌کنیم، فریاد می‌زنیم، ریسمان می‌بافیم، نگران، داغدار و عزادار می‌شویم و در نهایت ته‌ته دلمان به خاطر امنیت بر‌باد رفته می‌ترسیم.
از آبی که از جوی خارج شده و به بیراهه می‌رود و ممکن است زمین آباء و اجدادی‌مان با همان آب که مایه حیات است با سیل که جز زبان طغیان و سرکشی را نمی‌شناسد، بر باد برود!
معلوم نیست شاید تقصیر از جانب من و شما و برخی از مسئولین است که فکر نکردیم اگر باران بی‌وقفه ببارد و زمین خشک و بایر باشد امکان دارد آب جوی و رود و رودخانه سرریز بشود..
چرا فکر کردیم که اینها هم مثل بچه‌های دهه ۵۰ و ۶۰ مطیع و حرف‌گوش‌کن هستند و مبادی آداب جز چشم و بله به بزرگترهایشان، معلم و دایی و پدر و مادر و بقال سر کوچه و راننده و …..نمی‌گویند.
تصور کردیم مثل ما محصور در شهر و کشور و بی‌خبر از سیاست‌ها و جنجال‌های جهان، سرگرم بازی گیم نت، غرق در لذت‌طلبی و مصرف‌گرایی مطالبه‌ای جز راحتی و رفاه ندارند و درکی از شرایط پیرامون خود ندارند!
این بچه‌ها بر خلاف نسل ما زیر بار سنت، عادت و تکرار و فرمول از قبل نوشته‌شده نمی‌روند، اهل اطاعت نیستند، نقد می‌کنند، سوال می‌‌پرسند و اگر به یقین نرسند تن به زندگی و چارچوب تعریف شده بزرگترها نمی‌دهند!
شاید به برنامه‌های تلویزیونی علاقه‌ای نشان دهند اما با شبکه‌های اجتماعی بیگانه نیستند و حتی به آسانی آب خوردن در زمین آنها هم بازی می‌کنند، چون موتور جستجو‌گرشان پیگیر رویداد‌ها و حوادث جهانی برای برآورده ساختن انتظارات فرا‌میدانی‌شان از زندگی، جامعه و حکومت است.
شیفته خودشان هستند، به خودشان و توانمندی‌هایشان باور و یقین دارند و خود را برتر از هر نگاه و فکری می‌بینند که بخواهد راه را از چاه برایشان نشان بدهد
نسلی هوشیار، جسور و البته فرصت‌طلب که بعضا نسبت به استقلال کشور نیز بی‌تفاوت نیستند.
اما کاش در کنار این همه خصوصیات بارز اهل گفتگو در پی انجام کار سازمانی، تشکیلاتی، اهل انسجام و وحدت و یکپارچگی در چارچوب حفظ آرمان‌های متعالی کشور بودند، یعنی فراتر از مسائل ظاهری، عمیق و بنیادی فکر می‌کردند و در زمین خاکی کسانی بازی نمی‌کردند که امنیت این مرز و بوم و مردم غیوری که سالها رنج تحریم‌های بین‌المللی را به جان خریدند، به خطر نمی‌افتاد.
که خون‌های زیادی برای تناور شدن درخت انقلاب و نهضت حسینی ریخته شده و حتم به یقین با هر نسیم ناملایمی بر خود نمی‌لرزد!
