برگرفته از کتاب در هم تنیده: نوشته اما تاران
همه ما کم و بیش مو را یکی از عوامل زیبایی می شماریم و به شستن و کوتاه کردن و مرتب کردن آن اهمیت می دهیم. در یک کلام موی سرمان را دوست داریم و نهایت توجه را به آن می کنیم. لباس های ساخته شده از پشم گوسفند و یا خز خرگوش را به راحتی و در کمال میل و رغبت می پوشیم. حیوانات اهلی از جمله گربه و گوسفند را نوازش می کنیم و این امر برایمان آزار دهنده نیست. اما دیدن مو روی لباس یا خدای ناکرده غذا حالمان را به هم می زند. شنیدنی است قصه مو که در این عصر پیشرفت و فناوری از گردونه رقابت جا نمانده و سکاندار یک صنعت چندین میلیارد دلاری در دنیاست. و البته که در این راه ید طولانی هم دارد. این ماجرا بر می گردد به قرن نوزدهم که روستائیان در سر تا سر اروپا موهای خود و کودکانشان را در بازار می فروختند تا کمک خرجشان باشد و در بریتانیا دوره گردها در روستاها به دختران جوان در ازای موهای بلندشان بدلیجات می دادند. و این تازه آغاز ماجرا بود.
این موهای بلند، کلاه گیس شده و زینت زنان ثروتمند پاریس و لندن و آمریکا در میهمانی هایشان می شد. امروز قصه کمی فرق کرده ، مرکز تجارت از غرب به شرق رفته و ارزشمندترین موها از معابد هندوها به دست می آید، و این کار به ظاهر بی اهمیت ثروتی بالغ بر بیست میلیون پوند برای هر معبد دارد، که صرف هزینه های مورد نیازشان می شود. موهای به دست آمده از مردان و زنان هند و میانمار و بنگلادش راهی کارخانه های بزرگی در چین می شوند، برخی را بی رنگ و برخی را به انواع مختلف رنگ ها از بلوند تا قهوه ای در می آورند. آن ها را فر می کنند ، تاب می دهند، صاف می کنند و بلاخره به شکل کلاه گیس یا به عنوان اکستنشن مو در می آورند.
البته اینها جای خوب قصه بود. کاش کار به همین جا ختم می شد. از آنجاییکه تقاضا برای کلاه گیس زیاد است، برای افزایش عرضه، علاوه بر موهای خریداری شده، از موهای ریخته شده هنگام شانه کردن در جنوب و جنوب شرق آسیا نیز استفاده می کنند. توسط دوره گردها که خانه به خانه می گردند موها جمع آوری می شود و توسط کارگران روستایی باز شده و بر اساس طولشان مرتب و بسته بندی می شوند. پس عجیب نیست اگر بگوییم که امکان دارد یک کلاه گیس از موهای چند صد سر درست شده باشد که ممکن است هندی، بنگلادشی ویا حتی میانماری باشد. در این بازار پرسود گاهی محصولاتی که برچسب موی ۱۰۰ درصد انسانی دارند غالبا رشته های حیوانی یا حتی شیمیایی هستند. و این یعنی برای حفظ سود سرشار این تجارت گاهی بی اهمیت ترین موضوع، سلامت استفاده کنندگان از این صنعت می باشد. اما جای هیچ نگرانی نیست. با توجه به آموزه های اسلامی و رعایت بهداشت و توجه به موی سر و استفاده از شوینده های مناسب دیگر نیازی به استفاده از کلاه گیس نخواهیم داشت و تجارت کلاه گیس پشت مرزهای اسلامی متوقف می ماند.
دیدگاه‌ها