مشکلات را جدی نگیریم!

هر کدوم‌ از ما یه روزهای سخت داشتیم
که حس کردیم، رسیدیم به ته خط
مشکلمون خیلی بزرگه و کاری از دستمون بر نمیاد
نا امید شدیم و فکر کردیم حتما از این غصه می میریم
اما؛ حالا

کافیه یه نگاهی به پشت سرمون بیندازیم و مشکلاتی رو که پشت سر گذاشتیم، به خاطر بیاریم
بزرگ بودن. سخت بودن. ترسناک و لاینحل

ولی خدا رو شکر

هر چی بودن. حالا نیستن. گم شدن لابلای روزهای گذشته. حتی بعضی ها رو به خاطر هم نداریم. مگه نه؟

حالا با گذشت زمان و کسب تجربه از افت و خیزها و بالا و پایین های زندگی، قوی تر شدیم. محکم شدیم

یاد گرفتیم که موقع بروز مشکل عقب نشینی نکنیم احساس عجز نکنیم و با تمام قوا به جنگ فکر پریشون بریم؛ اما اگه نشد، درس بگیریم برای ساختن فرداهای بهتر با اشتباهات کمتر!

ما انسان ها موجودات ارزشمندی هستیم، باید بهترین ها رو برای خودمون بخواهیم
تلاش کنیم. مصمم باشیم و رنگی از اجابت به خواسته های ریز و درشتمون بزنیم.
خدایا بزرگ شدن سخته
تنهایی نمیشه

کمک کن تا رویاهامون رو خوب بسازیم و تو قلب خودمون یه جای خالی برای دوست داشتن و دیدن خودمون خالی کنیم که اگه یه روزی، یه جایی همه رفتن دنبال دلخوشی ها و زندگیشون، قلبمون از تنهایی تو تاریکی شب یخ نزنه!