همه ما کم و بیش در اطراف خود به آدم هایی برخوردیم که چون دیوار محکمی در برابر ارزوها و رویاهای ما ایستاده و هر از چند گاهی با کلمات نیش دار و مخرب عزت نفس ما را نشانه گرفته و بی محابا چراغ شادی هایمان را خاموش می کنند.
تو هیچی نمی شی
تو اصلا استعداد نداری
به درد هیچی نمی خوری
تو نمی فهمی
همیشه کارها رو خراب می کنی
واقعا دلت به چی خوشه
تو به این میگی زندگی
حرف هایی که فراموش نمی شوند و تاثیر مخرب شان گاه تا سنین بزرگسالی همراه ماست و چه بخواهیم و چه نخواهیم در عزت نفس ما تاثیر نامطلوب می گذارند.
کلماتی که در ذهن ما حک شده و راه پیشرفت ما را در سایه یک زندگی سالم سد می کنند و ما ناگزیریم برای خلاصی از شر احساسات منفی و تاثیر مخرب آن بیشتر وقت ها با مشاور همراه شویم.
کم نیستند افرادی که حمایت گر نیستند و با جادوی پر قدرت کلمات دلمان را آشیانه اندوه می کنند و سلامت ذهنی، حسی و حتی جسمی ما را به خطر می اندازند.
استاد بداخلاق، همسر بد دهن، دوست حسود، همکار از خود راضی و حتی فروشنده پر مدعا که هر کدام با حرف هایشان بی توجه به احساسات ما مثل بولدوزر از روی ما رد می شوند.
غم‌انگیز است؛ اما واقعیت دارد😥😥😥
البته بعضی موقع افراد متوجه حرف بد و انرژی منفی که روزی شما کرده اند، می شوند؛ اما نوش دارو بعد از مرگ سهراب فایده ای ندارد. کلمات از کمان خارج شده و بر دل نشسته و حس بد را منتقل کرده اند.
کنار گذاشتن افراد منفی کار درستی است؟
مطمئنا چاره کار کنار گذاشتن این افراد نیست؛ چه بسا نزدیک ترین افراد به شما باشند.
نمی شود از همه چیز و همه کس فرار کرد. منزوی شد و در غار تنهایی زندگی کرد. این کار عملا غیر ممکن است.
اما می توان با تغییر نگرش و شرایط پیرامون مقاومت ذهنی خود را تقویت کرده و کمی منعطف تر شد.
با باور کردن خودمان، تقویت عقاید شخصی و صد البته دوست داشتن خودمان، حس و حال منفی را از خود دور کرده و راحت تر، شادتر و بدون استرس زندگی کنیم.
در خلوت و تنهایی هم نسبت به خودمان نظر منفی نداشته باشیم. این حس بد به اطرافیان ما شهامت می دهد تا به راحتی در مورد ما در حضور خودمان حرف زده و دقیقا مثل بولدوزر از روی ما رد بشوند.
باید بپذیریم این تقصیر ما نیست که چنین افراد منفی نگر در دایره روابط ما حضور دارند. ممکن است این افراد با نقاب زیبا و سیمایی موجه در هر جایی باشند.
ما باید راه برخورد با این افراد را یاد بگیریم
نقش کلمات در روابط ما چیست؟
کلمات ارزشمندند. به حس و حال زندگی ما شکل و شمایل زیبایی می دهند، بار معنایی بالایی دارند و دنیای پیرامون ما را قشنگ تر جلوه می دهند.
همه انسان ها فارغ از اینکه کجای این جهان پهناور زندگی می کنند و چه فرهنگی دارند، احساسات مشابهی دارند که باید به آن توجه کرد
همه دوست داریم کلمات محبت آمیز و جملات حال خوب کن بشنویم. شاد باشیم و از مهربانی، احترام و حس قدردانی برخوردار شویم. دلمان نمی خواهد که میزبان غم و اندوه باشیم.
پس بهتر است قبل از به کاربردن کلمات از انتخاب درست آنها مطمئن شویم.
راهکار صحیح برای حل مشکل چیست؟
۱. با خودتان صادق باشید
در محافل و میهمانی ها و دور همی های دوستانه ای که می دانید اشخاص خاصی حضور دارند، شرکت نکنید
دستی دستی حال خودتان را بد نکنید.
به خاطر معذورات و تعهد خانوادگی، حال بد، سر درد و ناراحتی را پیشکش خودتان نکنید
۲. با افراد جدید ملاقات کنید
منتظر نباشید که دیگران شما را برای دوستی انتخاب کنند. اگر از کسی خوشتان امد، پیشنهاد دوستی بدهید و لحظات خوبی را با ایشان تجربه کنید.
۳. هدفمند باشید
در زندگی برای خودتان برنامه ریزی داشته و هدفمند زندگی کنید.
پرداختن به هنر، ورزش، حرفه خاص، تخصص مورد علاقه و حتی تحصیلات پیرامون علاقمندی ها عواملی هستند که حس رضایت، خوشحالی و تعهد را در وجودتان بیشتر می کنند.
۳. به علائق خود اهمیت بدهید
لباس های شاد و رنگ روشن پوشیدن. مطالعه کتاب و مجلات مورد علاقه
سفر کردن. میهمانی رفتن. پختن غذای مورد علاقه و حتی رسیدن به وضع ظاهر، کوتاه کردن و رنگ کردن مو نباید نادیده گرفته شوند. باید از خودمان شروع کنیم.
خودمان را دوست داشته باشیم تا در نظر دیگران هم دوست داشتنی تر شویم.
۴. در بند گذشته نباشید
شاید به دلایلی تا دیروز دیگران به خودشان حق می دادند که با شما رفتار مناسبی نداشته باشند.
گذشته را رها کنید و به آن فکر نکنید.
به خودتان احترام بگذارید. با خودتان مهربان باشید. از توانمندی هایتان در جمع صحبت کنید. از خودتان تعریف کنید. اجازه بدهید دیگران بهتر شما را بشناسند.
از دست پخت خود و حتی غذای جدیدی که درست کردید، صحبت کنید. حس توجه و احترام دیگران را نسبت به خودتان بیشتر کنید تا حال دلتان خوب شده و وجودتان سرشار از شادی شود
نتیجه
دنیای پیرامون ما مثل قدیم نیست که دایره روابط ما محدود به اشخاص خاص باشد که معمولا خودمان آنها را انتخاب می کردیم.
اطمینان و اعتماد به همدیگر کاملا ملموس بود. درب خانه هایمان باز و حضور میهمان در هر ساعتی از شبانه روز امری عادی و کاملا طبیعی به نظر می رسید.
حالا شرایط کاملا فرق کرده؛ گرچه عصر ارتباطات نام گرفته؛ بیشتر شبیه عصر احتیاط و مراقبه از خودمان هست تا در میان هجمه ای از داده ها غافلگیر نشده و خودمان را و وجود طلایی مان را در میان هجمه ای از مشکلات ریز و درشت فراموش نکنیم و پرده افکار پوسیده را از مقابل چشمانمان کنار زده و همواره به طلوع دوباره صبح لبخند بزنیم.
هر روز دقایقی را با خودمان خلوت کنیم. به حرف هایش گوش دهیم، گرد دلتنگی را از چهره اش پاک کنیم تا همیشه با ما و در کنار ما حالش خوبتر از خوب باشد.
درود بر شما زهرا عزیز
بسیار لذت بردم از نوشته زیباتون
گمان می‌کنم کنار گذاشتن افراد به دو صورت امکان پذیر است. فیزیکی و احساسی.
هنگامی که نتوانیم فردی را از نظر فیزیکی کنار بگذاریم میتوانیم از احساساتمان کنار بگذاریم.
همین که موقع تعامل با دیگران این رو بدونیم که بعضی ها حرف هاشون مهم نیست شاید خیلی به احساسات ما کمک کنه.
و اینکه زمانی که به این درک برسیم که حرف دیگران مهم نیست. زندگی خیلی شیرین تر میشه
حق با شماست آقا مسعود
گاهی وقت ها انسان های سمی در چهار قدمی ما هستند و ما ناچاریم به بودن در کنارشان.
پس همان بهتر که به قول شما نه از نگاه ، بلکه از دل و جانمان حذف کنیم
با سپاس فراوان از شما